The Prom & The Coast

Hallo allemaal,

Nog even terugkomend op de omgeving van Bendigo:
Vanaf 1851 is dit een tijdlang een streek geweest waar goudzoekers heen kwamen; veel Europeanen en Chinezen. De goudmijnmaatschappijen investeerden in o.a. machines, wegen en spoorlijnen, de rijken bouwden grote panden, de steden groeiden en bloeiden. Vandaar dat in voormalige goudzoekersstadjes nog zoveel mooie oude gebouwen zijn te vinden.

Van Yarra Junction tot Wilson's Promontory ging het weer door welbekend en vriendelijk "countryside", landbouwgebied met koeien, af en toe een stukje met boomvarens en wat dode wombats op de weg. Nieuw waren hier de aparte gelige "bolle heuvels", bijzonder om te zien (leek een beetje op Noordereiland NZ, maar die waren toen groen). Onderweg nog een tijdje rondgelopen door een nagebouwd 19e eeuws mijnstadje, ook weer leuk en interessant.

En toen naar Wilson's Promontory, ofwel "The Prom": een van de populairste nationale parken van Australië. Wel te verklaren door veel aantrekkelijks: korte afstand van Melbourne, veel wandelpaden, zwem- en surfstranden met zandduinen, bossen, lage granieten bergen, moerassen, boomvarensvalleien en heel veel wildlife. Het is het zuidelijkste punt van het vasteland en was tot 20.000 jaar geleden een landbrug waarop je naar Tasmanië kon lopen.

Met de goede ervaring van Flinders Ranges in gedachten hoopten we hier in de natuur ook weer te kunnen wandelen en te genieten van de rust, de stilte en het wildlife.
De eerste nacht lukte dat prima; toen stonden we in het noorden, naast de ingang van het park. Heerlijk rustig op een soort kleine bushcamping zonder stroom, wel met een paar goede toiletten en douches, en een groepje 60plussers die hier in de natuur werkten; helemaal goed. 

Behalve deze camping zijn er aan de oostkust een paar campgrounds die alleen te voet bereikbaar zijn, en je hebt Tidal River, aan de westkust. Er loopt maar 1 verharde weg van 30 km. vanaf de ingang door het park naar dat Tidal River en de drukte op deze vrijdag beloofde niet zoveel goeds... En inderdaad, wat een afknapper die camping.. We wisten dat er zo'n 500 (!) plaatsen waren, maar hoopten op weinig kampeerders, net zoals in Flinders. Nee dus: de camping was grotendeels vol, de plekken waren niet allemaal even prettig en de bezoekers ook niet. De meesten kwamen niet voor de natuur, maar voor een weekenduitje. Er stonden vlakbij ons misschien wel 50 koepeltentjes van twintigers = lawaai, pech dus dat we er net in een weekend waren. Als je hier een van de slechts 20 powered sites wilde hebben (plek met stroom) moest je tevoren reserveren. Dat lukte ons maar voor 1 nacht (gelukkig maar, dat was een plekje van 8x8 m) en daarna stonden we er 2 nachten unpowered (iets beter, nog wel druk - tot zondagochtend, toen stroomde het leeg..).

Maar met het wildlife zat het wel goed, score: kangoeroes, emu's, een tijgerslang (!), roze/grijze kaketoes, papegaaitjes in allerlei kleuren en maten (de rode kwamen op tafel of je schouder zitten), meeuwen, vreemde eenden en heel veel verschillende vogels. En ook waar we op hoopten: in de schemering bezoek van een possum en zowaar van een wombat, wow! Die wombat was echt een lomp beest: komt uit de struiken, loopt pal langs onze camper, onder buurmans tafel en tussen zijn benen door en dendert stug verder op zoek naar iets eetbaars, verbazend om te zien. Een wombat is een flink (nacht-)dier dat wel ruim 1 meter lang kan worden; heeft een heel goede reuk voor o.a. menselijk voedsel. Heel blij dat we er eentje zagen!

Ook de natuur viel zeker niet tegen, zoveel verschillende landschappen in één park, heel bijzonder (zie begin). Vanaf de verharde weg waren er veel mogelijkheden voor niet te lange wandelingen. De eerste dag 3 korte gedaan, de tweede dag met 27 graden eentje van ca. 4 uur, deels door regenwoud en met vanaf Mt. Bishop een prachtig zicht op onze camping, de rivier en de kust. 's Avonds tot laat heerlijk buiten gezeten, echt een zomeravond met zo'n 25 graden, en een warme nacht.

En dan de derde dag: storm, rukwinden, regen, kou, wat een overgang.. Het was echt even bar: er vlogen allerlei spullen over de camping, ook flinke stofwolken en takken. We waren nu wel heel blij met de camper: geen angst voor een voortent of een luifel die kapot kon waaien... Nu maar noodgedwongen eens een ochtendje doorgebracht met lezen in de camper, best lekker. 's Middags nog een korte wandeling kunnen maken vanaf de camping, met weer een ander uitzicht op camping, rivier en kust, ook weer erg mooi.

En dat was The Prom. Het was echt even wennen om na deze 4 nachten weer in de wereld met huizen en wegen terug te zijn. Vanwege wat mindere weersvoorspellingen kozen we hierna voor een wat levendig plaatsje: Lakes Entrance, een stuk oostelijker aan de zuidkust. Op weg hierheen hadden we nog een mooie zonnige dag en een leuke tussenstop: met een ferry van 5 minuten als voetpassagier overgestoken naar Raymond Island om koala's te kijken. In 1953 is naar dit eilandje een grote kolonie koala's gebracht om verder uitsterven te voorkomen. Langs de eucalyptusbomen was een korte looproute uitgezet waar je grote kans had ze te zien. We hebben er in korte tijd zeker 16 geteld, fantastisch!

Lakes Entrance ligt aan een soort binnenmeer dat door een heel lange landtong van 150 kilometer (het "Ninety Mile Beach") wordt afgescheiden van de oceaan. Half 19e eeuw heeft men hier voor de handel en visserij een doorgang in die landtong gemaakt naar de open zee, vandaar de naam. In dit stadje wemelt het van de accommodaties en draait alles om de watersport. Je kon duidelijk merken dat het seizoen voorbij was; nogal een saaie boel hier. Na een regenachtige ochtend konden we 's middags nog een mooie wandeling maken: over de landtong heen (tussen de banksiabomen en papegaaitjes) en over het strand terug. Op de aanlegsteigers in het andere binnenmeer zat op bijna elke paal een pelikaan, ook weer mooi om te zien. Na 3 weken prima weer trokken we hier maar weer een vestje aan...

Een stuk noordelijker ligt een mooi nationaal park: Mount Kosciuszko, met de hoogste berg van Australië (2.228 m) en veel wandelmogelijkheden. Daar wilden we na de kust graag heen gaan, ware het niet dat er daar voor de komende dagen regen en kou werd afgegeven... Daarom lieten we de bergen voorlopig maar letterlijk links liggen en reden verder langs de kust waar het beter weer was. Grotendeels de Princess Highway gevolgd, lekker rustig maar veel van hetzelfde: bomen. Onderweg een paar korte wandelingetjes gemaakt en een fraaie omweg langs de zee bij Marlo met de Snowy River Inlet, een prachtige riviermonding.

Met somber weer en af en toe wat spetjes kwamen we in het zuidelijke puntje aan van New South Wales, bij Eden. Een simpele camping, maar eindelijk eentje met heel veel ruimte. "Must see" in Eden: het Killerwhale Museum. Vroeger jaagde men hier op walvissen met behulp van killerwhales (orka's). Die hadden een tactiek om de walvissen aan te vallen en op het juiste moment sloeg de mens toe... Gelukkig heeft Australië de walvisvangst zo'n 70 jaar geleden verboden.

De voorspelling voor het weer in de bergen was nog steeds slecht, daarom na het verlaten van de kust naar de stad: Canberra, de hoofdstad van het land. Hoe we deze laatste dagen van het camperen verder gaan invullen weten we nog niet. Jullie horen er later meer over! 

En nog weer wat losse dingetjes:

- ook al lijkt het op de foto's misschien zo, wij zijn (en worden) echt niet bruin hoor. We nemen geen risico met die sterke zon en mijden hem zoveel mogelijk, smeren continue zonnebrandcrème en lopen met hoedje of pet
- tussen 24 februari (The Grampians) en 15 maart (The Prom) waren er vrijwel geen buitenlanders op de campings (behalve even op Flinders), alleen grijze Australiërs
- koffie: in vrijwel heel Australië dezelfde prijs, $ 4.- voor een cappuccino en altijd slap - na 9 weken eindelijk de oplossing gevonden: vragen om "an extra shot" 
- met de vele jonge mensen op de camping van The Prom zagen we hier voor het eerst het verschijnsel "swag": soort stevige slaapzak van tentdoek (?) met stevige bodem, capuchon met gaas voor het gezicht 
- in vrijwel alle horecagelegenheden staan de bekende witte Ikea-kinderstoelen, grappig
- de banksia's zijn ver uitgebloeid, er blijft een soort harde "dennenappel" over, heel mooi van vorm
- op 21 maart begon in Nederland de lente, hier de herfst; de bomen zijn al wat aan het verkleuren en de dagen worden frisser 
- de snelweg "Princess Highway" langs de kust kan slaapverwekkend zijn gezien de vele borden in de trant van: "Rest - Revive - Survive"
- op de borden verschijnt al de afstand tot Sydney - het einde van de reis komt in zicht!

Wat de campings betreft: de keuze is niet altijd een succes, maar de afgelopen nachten waren het deze:

- Wilsons Promontory: Stockyard Camp en Tidal River
- Lakes Entrance: Waters Edge Holiday Park
- Boydtown (bij Eden): Boydtown Caravan Park

Hopelijk gaan jullie genieten van de lente in Nederland en hebben wij hier nog een fraaie nazomer.
Heel veel groetjes,
Jan en Carla