Stad, bergen, zee

Hallo allemaal,

Het was een goede keuze om naar Canberra te gaan, want bij minder goed weer kun je in een stad beter uit de voeten dan in de bergen. Vanaf Eden reden we met wisselend weer en ca. 20 gr. noordwaarts via The Sapphire Coast Drive: een mooie groene route met veel bos, bochten en op-en-neer-stukken, wat niet erg opschoot. We kwamen langs Tathra, waar 5 dagen eerder met die storm enorme bosbranden waren geweest en 63 huizen werden verwoest. Je zag de nasmeulende plekken, veel geblakerde bomen en men was nog veel in de weer met opruimen, geen prettig gezicht...
Kort voor Bermagui ("Bermie") liep de weg op een aantal plaatsen laag pal langs de zee en zag je veel van die prachtige brede riviermondingen met stukken zandbank erin. En altijd weer leuk: een groot aantal "one lane bridges", heel smal met een wegdek van klapperende houten planken. Bij Tilba linksaf, waar later het landschap weidser werd met van die "Schotse" glooiende kale heuvels met stukken steen erop. Deze dag nergens een lange tussenstop of wandeling gemaakt vanwege al die tijdrovende bochten.

Om in Canberra via internet en telefoon een camping te vinden kostte heel veel tijd. Pas bij de zesde hadden we beet: bij Sutton, 15 km. buiten het centrum, lekker rustig en wallaby's vlak achter ons in de bush.
Tja, Canberra... een nogal vreemde stad: "In 1912 gebouwd als nieuwe zetel van het parlement om een einde te maken aan de rivaliteit tussen Sydney en Melbourne". "Het omringende ACT (Australian Capitol Territory) bestaat voornamelijk uit bush en bergen". "Canberra is zowel de hoofdstad en de zetel van de overheid als een door eucalyptusbomen omgeven plattelandsgemeente". Het heeft veel belangrijke nationale instituten, maar slechts ca. 400.000 inwoners. De naam is afgeleid van het Aboriginalwoord voor "ontmoetingsplek".
De meeste bezienswaardigheden liggen in het centrum en meer dan dat hebben wij niet gezien. Hier een poging om dit te omschrijven, want foto's ervan maken lukte vrijwel niet:

Het lijkt een stad van de tekentafel (van Burley Griffin), een keurig symmetrische driehoek (The Parliamentary Triangle), enorm groot en leeg, alleen maar grote strakke functionele gebouwen, lange brede rechte avenues,  weinig verkeer, groen met heel veel grote grasvelden en bomen, geen woonhuizen, geen wolkenkrabbers, in noord en zuid gedeeld middels het reusachtige Lake Burley Griffin met een wandelpromenade erlangs. Hoewel, wandelen is hier eigenlijk niet te doen, de afstanden zijn heel groot (wij deden het toch...). Fietsen gaat beter, maar de meesten verplaatsen zich per auto; er zijn dan ook heel veel parkeerplaatsen. Ter vergelijking kwam het beeld van De Uithof boven: straten, gebouwen, geen ziel, geen gezelligheid, zelfs niet in het winkelcentrum.
Op Capitol Hill ligt Parliament House (het nieuwe, uit 1988), waar je na een securitycheck gewoon mocht rondlopen, interessant om te zien. Geluncht op het dakterras vanaf waar je kilometers ver kon kijken over de brede avenues. Op het voorplein een mozaïek met Aboriginalprint van gekleurd grind en een vijver eromheen: symbool van het Australische landschap en de oorspronkelijke bewoners. In het Australische wapen: de kangoeroe en de emu.
Eindelijk ook weer een stukje cultuur meegepakt in The National Gallery of Australia, een prachtig museum met heel diverse kunst van allerlei culturen. Bij de wandeling terug langs het meer: een trouwpartij bij het Carillon. Een babbeltje gemaakt met de wachtende praatgrage chauffeur van de trouwauto, een Engelse Vandenplas Princess, erg mooi. Dit alles op zaterdag, met een lekker zomers zonnetje en 26 graden.

Op zondag regen en wind, prima voor een aantal uren in een "must" van Canberra: het Questacon, The National Science and Technology Centre, met honderden interactieve attracties. Die dag weliswaar extra druk met jonge gezinnen, maar een heel leuk en leerzaam museum over alles wat met wetenschap heeft te maken. 

Maandag: droog, strakblauwe lucht, felle koude wind, mooi om nu naar de bergen te gaan. We wilden graag nog wat wandelen en op een natuurcamping staan in een nationaal park. Mount Kosciuszco N.P. lag wat te ver zuidelijk van waar we waren, maar het Namadgi N.P. op slechts 50 km. Op goed geluk daarheen gereden en in het Visitors Centre bleek dat er nog volop kampeermogelijkheden waren (met Pasen zou het vollopen). Gekozen voor Orroral Campground: echt middenin de natuur, op 900 m. hoogte met bergen eromheen tot 1.600 m. ('s nachts rond het vriespunt!!). Maar 1 medekampeerder en geen ander geluid dan de vogels... Een paar wc's, geen douches, geen telefoonbereik, rust! Behalve de grey kangaroos, wallaby's, de brushtail possums, de wombats en de konijnen schijnen hier ook dingo's te leven en wilde varkens; niet gezien.

De eerste wandeling (strakblauw, 15 gr) ging door een landschap met beboste hellingen en daarop granieten rotsblokken, en beneden een prachtige weidse vallei vol met kangoeroes. Van de eucalyptusbomen had de candlebark net een helder roze stam gekregen. Die boom verliest namelijk in de herfst zijn bast en kleurt dan roze.
De volgende dag (19 gr, zon, blauwe lucht) heerlijk gewandeld in nog weidsere valleien (een soort alpenweiden, of Noorse vlaktes), over grashellingen met ook weer die granite boulders (ronde rotsblokken) en hier en daar wat bomen. Maar vooral: met honderden kangoeroes. Schitterend om te zien hoe ze stokstijf stil en rechtop gaan zitten als ze onraad ruiken (ons) en er al dan niet hippend vandoor gaan. Einddoel hier was The Yankee Hat Rock Art Shelter, een overhangende rots met Aboriginal-tekeningen (honderden, misschien wel duizenden jaren oud). Dit Nationaal Park is ook land met veel Aboriginal Heritage. En bovendien het noordelijkste deel van de Australische Alpen, waarvan de hoogste top 1.911 meter is.

Het was heel fijn om nog een paar dagen "puur natuur" en veel rust te hebben ervaren op deze bushcamping en in dit bijzondere nationale park. De accu van de camper laat het maar 2 nachten toe om zonder stroom te kamperen. Daarom weer naar een echte camping getrokken in Gerroa, al een beetje meer richting Sydney aan de kust. Dat ging via weer een ander soort landschap, The Southern Highlands met veel groen, ander soort bomen en een zeer Engels sfeertje: beetje parklandschap met cottage-achtige huisjes, "lovely".

De camping in Gerroa lag aan een brede riviermonding, dus vlakbij de zee met een "7 mile beach", ook weer mooi en heerlijk rustig (totdat donderdagavond de camping volstroomde met paas-gangers...). Weer even zomerse temperaturen: 26 tot 29 graden, wel wat klam, maar lekker. Gerroa zelf was klein, maar prima voor een dagje niets (behalve natuurlijk een wandelingetje en even zwemmen in de oceaan). The Black Head is een prachtige plek op de kaap: zwarte rotsplateaus met grappige rondjes erin (soort poffertjespannen) staken in een punt een eind de zee in, en wat pelikanen lagen erop te dutten.

Na al dit moois nog 2 nachten ten noord-westen van het centrum van Sydney in een klein nationaal park. Mooi stukje natuur, maar ook hier een overvolle camping vanwege Pasen.. Daar op het gemak alles uit de kastjes van de camper weer in tassen zien te krijgen, die op 1 april naar onze accommodatie in Sydney brengen en dan de camper inleveren. Jammer, maar aan alles komt een eind dus ook aan het camperleven... Maar we hebben nog 5 nachten stad te gaan, ook leuk! Jullie hebben dus nog 1 verhaaltje tegoed, vanuit Sydney.

"Dingetjes" zijn er eigenlijk niet meer, alles wat opvallend was staat al in de vorige verslagen...
Nog wel de laatste campings:
- Canberra / Sutton: Capital Country Holiday Park
- Namadgi N.P. : Orroral Campground
- Gerroa: camping Discovery Parks
- Lane Cove N.P.: Lane Cove River Tourist Park

Zo, het was weer een heel verhaal; het blijft lastig om beknopt te blijven... Nog een paar dagen te gaan, dan zijn we weer in Nederland, tot dan!
Hartelijke groeten,
Jan en Carla