Woestijn en rivier

Beste mensen,

Onze gedachten zijn nog heel vaak bij Lucas, en bij het afgelopen jaar.. Maar ook bij wat er dit jaar staat te gebeuren. Gelukkig gaat het goed met Hedy en kunnen we genieten van een ontspannen vakantie.

Ja, wat is de natuur toch ongelooflijk mooi en divers, en bovendien helemaal gratis. Vooral Flinders Ranges was een uniek en indrukwekkend gebied. Het National Park, inclusief de camping, is Aboriginal-owned en dat gaf het een bijzondere sfeer. Goed om hier wat langer geweest te zijn, want je kwam daar helemaal tot rust. Behalve de 4WD-tour, 60 km. rijden naar Blinman ("niets" met 90 inwoners en een pub) en een wandeling met mooie lookouts over de Wilpena Pound, waren we hier niet actief. Alleen maar genoten van de natuur, de stilte, de vogels en de wallaby's die steeds kwamen buurten.

Na The Flinders onze langste rit tot nu toe: 480 km. naar Broken Hill ("Bie-Eetsj" voor de mensen hier) in "the middle of nowhere". Over een eindeloze, vlakke weg; verstand op nul, toepasselijk countrymuziekje en airco aan en rijden maar.. De mooie ruige bergen werden lage heuvels met gele stukken waar schapen nog iets te eten zochten in dit gortdroge gebied, later helemaal vlak, af en toe een "station" voor schapenboeren, en maar een enkele auto (vinger omhoog ter begroeting).

De Lonely Planet noemt deze afgelegen streek "de grens met de woestijn". Ons "zand"-beeld daarvan was duidelijk anders dan wat we zagen: vlak met soms heuvels, en overal groeide wel iets: "scrub" met lage harde pollen ("Patagonië"), kleine struiken, stukjes met bomen of boompjes, eigenlijk best mooi en imposant. De drukke camping in Broken Hill langs de weg was wel even wennen na zoveel rust...

Broken Hill is sinds 1800 bekend door de mijnen van zilver, lood en zink. Tegenwoordig wordt er veel minder gedolven en krimpt de bevolking. Sinds 1938 is Broken Hill ook bekend vanwege "The Royal Flying Doctor Service", die vanaf deze basis medische hulp biedt over een gigantisch gebied van 640.000 vierkante km. (New South Wales, Victoria en Tasmanië). De afgelegen boerderijen hebben meestal een "airstrip" (of kunnen er heel snel eentje creëren) waarop een vliegtuigje kan landen. In heel Australië zijn er 23 van deze bases zoals in Broken Hill. Maar deze is beroemd vanwege de televisieserie uit de jaren '80 die hier werd opgenomen. Het was heel interessant om op het vliegveld de hangar met 3 toestellen te zien en een film over hun werk en een museumpje te bekijken. De stad zelf is nogal ongezellig: erg brede straten, geen aantrekkelijke winkels; maakt een wat verlaten indruk. Je vraagt je af hoe prettig het leven is van de mensen die hier wonen, ver van alles vandaan...

Na Broken Hill reden we zuidwaarts nog een lang stuk, door ongeveer hetzelfde lege landschap; ruim 300 km. naar Mildura "waar het zomers altijd warm en zonnig is", gelegen aan de mooie Murray River. De Murray is een van de langste rivieren ter wereld (2.500 km.) en zorgt voor vruchtbare grond in de valleien. Daarop verbouwt men allerlei fruit, staan amandelbomen en zie je veel wijngaarden. Na die outback was Mildura een oase van groen, met overal bomen, gras en planten, heel mooi. Wel een beetje te warm, tussen de 33 en 38 graden...
We vonden er een heel fijne camping aan de rivier, prachtig aangelegd met hoge bomen en exotische planten, er waren weer vogels (o.a. kookaburra's en "roodbuikpapegaaitjes") en nieuw: eenden. Op de Murray River ook iets nieuws gezien: riviercruises met oude raderboten en heel veel "houseboats": een soort drijvende villa's die je kunt huren om op de rivier te reizen of aan wal te liggen relaxen.

De eerste dag hier was het te warm om veel te ondernemen, dus deden we maar iets anders: naar de kapper (leuke ervaring) en lui zijn in het zwembad en in de schaduw. Zo kwam het Zuid-Franse kampeervakantiegevoel even helemaal terug.

Mildura was bedoeld als basis om vanuit hier een 4WD-tour te kunnen maken naar het Mungo N.P. en dat deden we de tweede dag, bij een temperatuur van ruim 37 graden (!). Met ons busje stoven we met 90 km. per uur over de dirtroads door het park, kicken!
Het Mungo N.P. ligt in The Willandra Region World Heritage Area, die 240.000 ha. beslaat. Hier zijn de oudst bekende menselijke resten in Australië gevonden en het is al zo'n 50.000 jaar bevolkt door Aboriginals (= 2000 generaties); dat besef maakt wel indruk... De Willandra Lakes staan al heel lang droog en in 2003 zijn hier fossiele menselijke voetafdrukken ontdekt van ca. 20.000 jaar oud. Het is een van de oudste bewoonde plaatsen ter wereld; een afgelegen, ruig gebied met alleen lage struiken, wat bomen en kilometers unsealed roads. Heel bijzonder zijn The Walls of China, een 33 km. lange en 42 m. hoge richel van zandduinen in de vorm van een halve cirkel ("lunette") aan de oostelijke kant van het nu droge meer, die gevormd zijn door de westelijke winden. Op die zandduinen zag je prachtige zandsteenformaties, het leek wel een maanlandschap, zo mooi! Weer een compleet nieuw natuurverschijnsel erbij op ons lijstje.

Na een paar flink warme dagen werd het iets koeler rond onze volgende bestemming: Echuca. Dat ligt verder oostwaarts, ook aan de Murray River en was tussen 1870 en 1900 de grootste binnenlandse haven van Australië. Over de rivier werd o.a. wol, graan en hout vervoerd en hier overgeladen op treinen naar Melbourne. Vanaf daar kwam dan b.v. weer tabak terug. Het transport gebeurde met raderboten, waarvan er hier nog heel wat te zien zijn. Daarom heet Echuca "the paddlesteamer capitol". Een bezoek is niet compleet zonder een tochtje met zo'n fraaie boot. Wij wilden graag een "sunset-dinnercruise" doen ter gelegenheid van onze trouwdag, maar moesten het op deze doordeweekse dag doen met een "lunch-cruise", ook prima. Een mooie tocht met op de oevers oude gumtrees en erlangs heel veel houseboats.

Na al deze nogal passieve activiteiten kregen we wel behoefte aan wat stevige wandelingen, daarom op naar Wilsons Promontory, een schiereiland ten zuidoosten van Melbourne dat een bijzonder natuurgebied schijnt te zijn. De afstand daarheen was wat lang voor 1 dag, dus hakten we het in tweeën: 1 nachtje gestaan in de Yarra Valley, met onderweg een paar uurtjes in Bendigo. Dat was nou eens echt een heel aangename stad! Volgens Dolf de Vries doet Bendigo denken aan Aix-en-Provence: helemaal waar. Het centrum staat vol met platanen in plaats van ecalyptusbomen, er loopt een brede "avenue" met oude lantaarnpalen erlangs, en er zijn veel oude gebouwen in een andere stijl dan je hier altijd ziet, namelijk een Franse Renaissance-stijl, erg leuk. Er is veel kunst en cultuur, gezellige plekjes, een goede "vibe".

Over Wilson's Promontory en de verdere route langs de kust volgende keer meer!

Nog een paar wetenswaardigheidjes:

- elke camping beschikt over een campkitchen met grote koelkasten, soms een televisie of een bibliotheekje, waar je kunt koken of opwarmen, afwassen, eten, of bij elkaar zitten
- een standplaats op een camping kost gemiddeld $ 35.- (ca. € 23.--)
- Australiërs verhuizen heel makkelijk naar een andere streek, ze zijn lang niet zo honkvast als de meeste Nederlanders
- ze zijn ook gewend aan lange afstanden rijden, even 1.000 km. rijden vinden ze heel gewoon
- het lijkt wel of Aboriginal-mensen door je heen kunnen kijken, zo intens kijken ze je aan
- handig: onze ingebouwde Tom-Tom (een echte) spreekt ons in het Nederlands aan en we hebben er wifi op (dat alleen werkt als we 3G hebben)
- postbodes rijden in de bebouwde kom op fiets of bromfiets, felgele hes aan, gele helm op, vlag achterop
- vergeleken met 12 jaar geleden is er wel een verandering in het rijgedrag van de Australiërs en in hun idee over afval weggooien...
- dat er rond 1850 o.a. veel immigranten uit Ierland hierheen zijn gekomen kun je in de stadjes zien: er is bijna altijd wel een "Shamrock Hotel"
- wij blijven nog steeds al het moois opzuigen; het is verbazend hoeveel een mens in zich kan opnemen zonder verzadigd te raken!

En de campings waar we verbleven:
- Broken Hill: camping Tourist Park
- Mildura: camping Buronga Riverside
- Echuca: camping Echuca Holiday Park
- Yarra Junction: camping Doon Reserve

Zo, jullie zijn weer bijgepraat. Bedankt voor het lezen en het schrijven van een reactie! Volgens het Nederlandse nieuws leek de winter in Nederland even voorbij te zijn, jammer dat het maar tijdelijk was. Hopelijk komt er snel wat warmer voorjaarsweer! 

Veel groetjes uit Australië,
Jan en Carla