Top End

di. 13 augustus tm. do. 22 augustus

Hallo allemaal,

Het gedeelte van Northern Territories waarin Kakadu N.P. ligt, wordt Top End genoemd. Voor ons was het letterlijk een top end van de vakantie, veel moois gezien daar!

Het Kakadu N.P. is een enorm park van bijna 20.000 ha. dat op de Unesco Wereld-erfgoedlijst staat. Het bestaat uit diverse gebieden met diepe kloven, rode rotswanden, plateaus, watervallen, billabongs, lange rivieren en wetlands; overal zijn de pandanuspalmen te zien. Behalve natuur kun je hier ook eeuwenoude Aboriginalrotskunst bekijken.

Het land is van de Aboriginals, maar is verpacht aan de regering en wordt gezamenlijk beheerd. Er leven ontzettend veel dieren: 290 soorten vogels (10% komt alleen in Kakadu voor), allerlei zoogdieren, reptielen en insecten, en er zijn wel 1700 plantensoorten. Een heel rijk gebied dus en erg de moeite waard. Ongeveer middenin, in Cooïnda, komen alle toeristen vooral voor 2 dingen: een boottocht op het Yellow Water (“no, not Yellow River, that is in China”) en de rotstekeningen rond Nourlangie, wij ook.

De eerste dag hier waren we redelijk actief: om 07.00 (zon net op) al naar 46 km. verderop gereden om deel te nemen aan een ranger-guided walk van 2 uur, erg interessant. Uitleg over wat er groeit en bloeit in het bos en wat er te zien is bij de Aboriginal-rockart (tekeningen op de rotsen). Daar in de buurt liepen we nog een rondje rond een meer met wat bijzondere vogels en waterlelies (zo’n plasje noemen ze een billabong), waar werd gewaarschuwd voor krokodillen naast het pad…

En daar weer vlakbij lag een van de beroemdste rockart-sites van Australië: Nourlangie. Soms zijn de tekeningen duizenden jaren oud, soms nieuw, want er mag over oude worden heen getekend. Er zit voor Aboriginals veel betekenis in, voor ons niet altijd te begrijpen. Er zijn ook heilige plekken, waar alleen de oude wijzen mogen komen.

Voor de Yellow Water Cruise (Aboriginal owned) stonden we al om 06.25 bij het busje naar het ponton van het bootje, een beetje bibberend in de ochtendkou. Maar wat was het bijzonder toen om 06.50 de zon begon op te komen boven het water, waar ook de ochtendnevel op lag, echt prachtig; het tweede hoogtepunt van onze reis!

De Aboriginalgids vertelde 2 uur lang over wat er te zien was. Hij zag echt elke vogel, dier, boom, plant en bloem in de billabong en langs de rivier en wist alle namen en bijzonderheden. We voeren langs graslanden, mangroven, pandanuspalmen, hoge paperbark-bomen, waterlelies met grote roze lotusbloemen, zagen waterbuffels (ooit uit Indonesië meegebracht, nu een plaag), zwarte varkens, wallaby’s en waar het ons vooral om ging: die enorme krokodillen die we bijna konden aanraken, wat een beesten!

In deze regio zijn dat de “salties”: zoutwaterkrokodillen die wel ruim 8 meter kunnen worden, hier ca. 5 m, en erg gevaarlijk zijn. Ze lagen doodstil op de oever of aan de kant in het water, erg indrukwekkend.

Na de tocht wachtte er in het campingrestaurant een heel uitgebreid ontbijtbuffet op ons, lekker en leuk.

's Middags en ‘s avonds werden we in beslag genomen door wat er 100 meter bij ons vandaan aan de gang was: bosbranden, aan de rand van de camping waar ook caravans vlakbij stonden. Ik vond het best eng, maar de vlammen gingen niet heel hoog en men hield het goed in de gaten.

Bosbranden worden in deze tijd van het jaar opzettelijk aangestoken, het is een oud Aboriginal-gebruik. Men houdt op deze manier het gras tussen de bomen kort, wat voorkomt dat in de periode van blikseminslagen bij spontane branden de vlammen veel méér verwoesten. Het is dus wel begrijpelijk, maar toch een beetje griezelig, zeker als je een rij auto’s met caravans van die plekken ziet wegrijden... De indringende rooklucht bleef nog dagenlang hangen.

De volgende dag lekker weinig gedaan: alleen een bezoek gebracht aan het Warradjan Aboriginal Cultural Centre. Een prachtig ingericht informatiecentrum, waar wij “blanken” de Aboriginal-cultuur beter kunnen leren begrijpen.

Vanaf vrijdag gingen we in etappes naar ons eindpunt: Darwin. Onderweg nog wat dingen meegepakt, zoals een aardige wandeling: Mamukala Wetlands Walk door savannen-bosland, waar het wemelde van de pandanustrees en er een goede birdhide was van waaruit je allerlei vogels bij de billabong kon bekijken. Wetlands zijn gebieden van vlak grasland dat in het natte seizoen flink overstroomt, tot wel een paar meter hoog.

In Jabiru bezochten we het Bowali Visitors Centre, nog zo’n interessant informatiecentrum met veel info over de natuur in Kakadu. Die natuur veranderde van zuid naar noord steeds meer van rotsen en watervallen naar vlakke wetlands met rivieren en billabongs.

Op weg naar de eerste tussenstopcamping (via de “Arnhem Highway” !) reden we over de heel brede South Alligator River, vol met krokodillen. Alleen: er leven in heel Australië geen alligators… Een Amerikaanse onderzoeker zag ergens in 1800 deze beesten hier en noemde ze voor het gemak “alligators”...

Die “salties” zagen we de volgende dag van heel dichtbij op de Adelaide River, vanaf de “Spectacular Jumping Crocodile-cruise”. Op zo’n bootje staat iemand met een soort hengel met stukjes buffelvlees eraan en als de krokodillen zin hebben, springen ze verticaal omhoog om ernaar te happen. De onze waren wat lui, maar het was wel een bijzondere belevenis.

Vanaf die zaterdag was het weer tijdelijk omgeslagen: door een andere windrichting waren er nu wolken en was het plakkerig warm. Jammer, al die weken was het zonnig geweest, met een blauwe lucht en lekker droog-warm. Gelukkig duurde het maar 4 dagen. Als goedmaker waren er op de camping eindelijk wat dieren: een paar heel kleine wallaby’s en veel corella’s: schreeuwerige witte “papegaaitjes”.

Ons laatste wandelingetje was de Monsoon Forest Walk bij Fogg Dam Conservation Site: een prachtig dicht regenwoud met hoge bomen en palmen, maar zonder het vocht van een echt regenwoud dus zonder varens, weer iets aparts.

Na 2 keer 1 nacht langs de highway (geen probleem, want er is toch geen verkeer dus je hoort niets) op zeer matige campings brachten we het laatste campernachtje door op 20 km. voor Darwin, op een prachtige Big4-camping met tropische bomen, boskippen, ibissen en allerlei vogels, een mooi slot.

Op 19 augustus het camperleven vaarwel gezegd en ons in Darwin in de bewoonde wereld begeven. Opeens weer veel gebouwen, wegen, auto’s, mensen, geluiden en een enorme ruimte in ons luxe appartement in Parap, een rustige wijk iets buiten het centrum.

Darwin: “it’s more a town than a city”…  Klopt, de stad voelde meteen goed: kleinschalig, echt tropisch met veel groen, geen wolkenkrabbers, 120.000 inwoners met veel nationaliteiten, veel horeca en terrasjes, ontspannen sfeer, gewoon erg gezellig! Het ligt dichterbij Bali dan bij Sydney, dus het is nogal Aziatisch geöriënteerd.

Het is ook een stad met geschiedenis, waaraan je overal wordt herinnerd: in de Tweede Wereldoorlog was hij een frontlinie van de Geallieerden en werd hij meerdere keren flink gebombardeerd door de Japanners, en op kerstavond 1974 werd hij vrijwel compleet verwoest door orkaan Tracy. Bijna 95% van de bevolking raakte zijn huis kwijt, 38.000 mensen moesten worden geëvacueerd, een enorme ramp. Alles is herbouwd, meer orkaanbestendig.

De eerste dag een beetje sfeer geproefd op The Mall met leuke winkels, bij het Waterfront met mooi opgezette zwemplekken en horeca eromheen, en Stokes Hill Wharf vanaf waar veel boten vertrekken.

Op de tweede dag kwam er eindelijk wat cultuur op de agenda: eerst een kort bezoek gebracht aan het fraaie parlementsgebouw van Northern Territories, 25 leden voor 200.000 inwoners. Daarna 2 musea: the Museum and Art Gallery of the N.T. met o.a. veel interessants over natuur, cultuur, alles over Tracy en de opgezette Sweetheart, een flinke krokodil van 5 meter die werd gedood omdat hij bootjes aanviel… Via het strand gelopen naar Fannie Bay Gaol, de gevangenis die tot 1979 dienst deed en waar in 1952 de laatste gevangenen werden opgehangen. En de laatste dag werd een rustige, met een bezoek aan de botanische tuin en de groots opgezette avondmarkt bij Mindl Beach: misschien wel 100 kraampjes met allerlei koopwaar en eetkraampjes met heerlijk eten uit allerlei landen, muziek erbij, overal zitplekjes, erg leuk.

Al met al was het een prima vakantie. Eerst Singapore en Perth bekeken, toen in 5,5 week 6.200 km. gereden, op 22 campings gestaan, 5 boottochtjes gemaakt, veel natuur gezien en alles goed op ons laten inwerken. Een indrukwekkend en interessant gebied, hoewel het bij 1 keer zal blijven.

Australië blijft een heerlijk land met als grootste pluspunt de ontspannen sfeer en de hartelijke mensen, rechtdoor zee en heel respectvol naar anderen. Het zal best weer even wennen zijn aan de Nederlandse drukte, het jachtige leven en de andere mentaliteit…

Binnenkort gaan wij de kleine meisjes (en de grote kinderen) weer zien. Via foto’s en filmpjes konden we hen een beetje volgen, maar in het echt zijn ze toch leuker!

De laatste dingetjes die opvielen:

– overal zagen we nog gezinnen met kinderen, ook al was de vakantie voorbij; deze “travellers” trekken maandenlang door het land en geven de kinderen onderweg les. Een vader: “ze leren zo meer dan op school”

– in heel Kakadu waren geen bottleshops, dus geen drank te koop; dat kon alleen in een restaurant of bar, en dan wel daar opdrinken

– op campings heb je bijna altijd een kraantje bij je eigen plek, handig

– opvallend veel Australiërs ontmoet met Nederlandse roots, of die in Nederland zijn geweest (“and we went by bike from Amsterdam to Brughes..”)

– ik was weer blij met alle “ietjes”, de Information Centres; die geven heel nuttige info en er staan gelukkig héél veel folders

– op de wegen was het bijna overal superrustig: zelden een auto voor of achter ons; het verkeer bestond voornamelijk uit toeristen met volgeladen auto of met camper of caravan, vrijwel geen locals (dunbevolkt!)

– er zijn nog Aboriginals die voor 80% leven van het land en voor 20% van de supermarkt

– het Engelse zit er nog steeds in: ‘s morgens ruik je overal de geur van toast, bacon en eieren…

– de kinderen worden echt keurig opgevoed, goede omgangsvormen zijn hier heel belangrijk

– de Australiërs zijn gek op waarschuwingsbordjes, bijvoorbeeld: “pas op bij de klifrand”, op steile rotsen; “niet inhalen”, op een one lanebridge; “niet zwemmen – krokodillen”, in Kakadu; “hoed op en per uur 1 liter water drinken”, bij begin van een wandeling; elders: “drink 4 liter water per dag” – je hoeft echt niet meer na te denken

– in Darwin zit de buschauffeur achter een metalen hekwerk...

– wij komen niet bruin terug; de zon brandt zo hard dat het bijna pijn doet, dus: schaduw, smeren, hoedje…

Zo, dit was het dan; het werd weer een langer verhaal dan gepland…

Fijn dat jullie zo met ons meegeleefd hebben en heel erg bedankt voor alle reacties!

We zien of spreken elkaar over niet al te lange tijd weer.

Hartelijke groeten,

Jan en Carla