Perth, quokka's en Pinnacles

18 juli 2019 - Kalbarri, Australië

wo. 10 juli tm. wo. 17 juli

Beste mensen,

Yes, we zijn weer in Australië!  Fijn, heerlijk vertrouwd en benieuwd naar dit voor ons nog onbekende gedeelte.

In Perth verbleven we 3 nachten op de campus van de universiteit, in een heel ruim, comfortabel en vooral lekker stil appartement. Het ontbijt was inclusief en in de historische Dininghall met lange tafels en zo’n 200 stoelen; volgens Jan net zoals op zijn kostschool...

Perth “volgens de boekjes”:

Dit is een van de meest geïsoleerde steden ter wereld. Het ligt dichter bij zuidoost-Azië dan bij Sydney of Melbourne, en mooi aan de brede Swan River. De stad heeft 1,9 miljoen inwoners, maar is relatief klein en rustig, met een niet-gehaaste sfeer. Perth werd in 1829 gesticht door de Engelse kapitein Stirling. De meeste Aboriginals vertrokken onder dwang tussen 1829 en ca.1850, stierven door Europese ziekten, of werden gevangen genomen.

Rond 1890: goudkoorts - er werd gebouwd. Rond 1960-1970: bloei van de mijnbouw= welvaart - veel ouds moest weg. Gelukkig staan er nog behoorlijk veel mooie oude gebouwen, maar meestal wel ingebed tussen flats of wolkenkrabbers (en dat zijn er veel minder dan in de andere grote steden).

Bezuiden de stad is er een interessant divers landschap, maar voor ons was het: óf dit gebied ook bekijken en als eindpunt Broome nemen, óf meteen noordwaarts gaan en pas in Darwin eindigen. Het werd het laatste en op die manier hebben we straks alle 7 Australische staten gehad tijdens onze 3 reizen, en alle 8 grote steden.

In Perth zijn eigenlijk nauwelijks bezienswaardigheden, dus 2 dagen daar waren ruim voldoende. “Topsight” het Western Australian Museum was helaas gesloten wegens renovatie. The Art Gallery of Western Australia was gelukkig wel open en de moeite waard, zodat we toch wat cultuur tot ons konden nemen. Voor de rest: heel veel winkels en horeca en een steegje gebouwd in compleet Engelse stijl: London Court; lekker sfeertje. De glazen Bell Tower vonden we geen bezoek waard, net zo min als de Perth Mint (munt). Wat ons betrof bleef er toen alleen nog over: King’s Park met de W.A. Botanic Garden, mooi gelegen op een heuvel en prachtig aangelegd. Na een rondje met de gratis Red Cat-buslijn hadden we voldoende indruk van de stad; tijd om natuur te gaan zien.

Opgevallen in Perth:

– wel zwervers hier, geen bedelaars

– ruim opgezet, doet minder grootsteeds aan, is minder sprankelend en uitbundig dan Sydney, Melbourne of Adelaide

– geen bijzonder uitgedoste types hier, zoals in vooral Melbourne

– bejaarde vrijwilligers duiken overal op: vliegveld, museum, tourist information, botanische tuin

– het is hier nu winter: bomen als de plataan hebben hun blad verloren, maar de palmen en Australische bomen zijn groen als altijd

– banksia’s zie je overal en er zijn heel veel soorten; momenteel maar een paar in bloei

– echt Australisch zijn ook de grasstrees, in deze streek al heel veel gezien

– winter = dikke kleren, zoals jas met bontkraag, maar bij 19 graden willen enkelen toch wel in een shirtje lopen, vreemde tegenstelling

– wij zijn al behoorlijk verwend met het moois van Australië, waardoor de verwondering wat minder is, maar het niet minder mooi is

– even wennen: de zon komt op rond 07.15 en gaat al onder om 17.30, korte dagen dus

Op 13 juli haalden we bij Maui de camper op, hetzelfde type als vorig jaar: de Ultima. Die was meteen weer heel vertrouwd, we kenden alle knopjes nog en alle spulletjes kregen hetzelfde plekje in de kastjes. Na een check-in van bijna 2 uur (…) wat inkopen gedaan onderweg, zoals een opstapje voor deze 65plussers, arriveerden we op onze eerste camping. Vlakbij Perth, in Fremantle (gezellige stad met nog wat mooie oude gebouwen), om vandaar de volgende dag de ferry van een half uur te nemen naar Rottnest Island. Dat is een prachtig autovrij eilandje van 11x4,5 km. dat in 1696 werd ontdekt door Willem de Vlamingh. Die zag daar een heleboel “reuzeratten” en noemde het eiland daarom “Rattennest”, dat later “Rottnest” werd. Die “ratten” bleken quokka’s te zijn: zo groot als een kat en familie van de kangoeroe, schattige beestjes die voornamelijk hier leven, zo’n tienduizend stuks. Bezoekers horen een selfie te maken met zo’n beestje (wat ons niet lukte); google ev. maar op “Rottnest quokka selfies”. Wij hebben het hele eiland rondgefietst en genoten van de quokka’s, allebei een leuke ervaring.

Maandag begonnen we aan onze tocht noordwaarts, via de Indian Ocean Drive. Na Perth was er al snel de eindeloze vlakte met laag struikgewas, het “shrubland”. We hielden een korte break in het Yanchep N.P. waarin o.a. 8 koala’s beschermd worden opgevangen. Zij horen helemaal niet thuis aan deze kust, maar toch leuk om ze weer even te zien.

Na Lancelin waren er ook regelmatig stukken met begroeide zandduinen, een apart gezicht. Dat zand schijnt een aantal bijzondere metalen te bevatten; vrachtwagens vol rijden ermee.

Bij Lake Thetis was er weer iets bijzonders: stromatolieten. Simpel gezegd: dierlijke oergesteenten die nog leven; ze komen maar op een paar plekken op de wereld voor.

We bleven 1 nacht in Cervantes, fijn aan het strand, waar de zon mooi onder ging. De naam is ontleend aan de schrijver van Don Quijote en aan het gelijknamige schip dat in 1844 voor deze kust verging. Alle straatnamen in het dorpje en op de camping zijn Spaans, grappig. De reden om hier te overnachten was de dichtbij gelegen Pinnacles Desert in het Nambung N.P. Een nogal wonderlijk gezicht: in het gele zand staan duizenden kalkzandstenen “pilaren”, van laag tot ca. 4 meter hoog. Waarschijnlijk zijn ze duizenden jaren geleden ontstaan toen de zeespiegel daalde en de zeeschelpen hier overbleven en erodeerden. Wij waren er vroeg en reden en wandelden als enigen over de zandpaadjes, een heel bijzondere ervaring.

Wat noordelijker veranderde opeens het landschap in glooiende groene weides met bomen en koeien, compleet anders dus, een beetje zuid-Engels.

Na een nachtje bij de redelijk grote stad Geraldton en een bezoekje daar aan het Western Australian Museum met resten van het in 1629 hier vergane VOC-schip Batavia, bleef het landschap nog een tijd hetzelfde.

Wat verderop was er weer een ander natuurverschijnsel te zien: The Pink Lake, een lagoon die echt roze is. Dat komt door algen die carotenoïden produceren. Die zijn een bron van vitamine A en je kunt er voedsel mee kleuren.

We volgden steeds de weg dichtbij de kust, maar zagen slechts af en toe een stukje zee over de lage duintjes heen. Die veranderden in hogere rode kliffen bij onze volgende stop: Kalbarri. Volgende keer meer hierover!

Intussen worden wij op de hoogte gehouden van de ontwikkeling van onze kleindochters:

Anna kan sinds kort ergens op klimmen, is nu met haar ouders een weekje in de Loirestreek, vindt nieuwe dingen ontdekken, het kasteel en op de fiets bij papa zitten prachtig. Sophie zit nu aan tafel in een hangkinderstoel, heeft in korte tijd geleerd zelf haar brood te eten, krijgt waarschijnlijk boventandjes, kan zich prima vermaken en is altijd vrolijk. Van ieder sluiten we een fotootje bij.

Wat ons na Perth opviel:

– de dagen zijn echt kort, dus je moet zorgen niet in het donker te hoeven rijden

– de nachten zijn flink koud, ca. 7 graden; het tweede dekbed is heel prettig!

– zonder bomen geen vogels, zonder vogels geen ochtendconcert…

– de wegen zijn goed, maar vrijwel altijd 2-baans en nogal smal, zonder vluchtstrook of brede verharde berm, weinig stopmogelijkheden

– in deze eerste paar dagen wel al wat doodgereden kangoeroes gezien, maar nog geen levende

– we boften tot nu toe ontzettend met het weer: droog en zonnig, goede temperatuur (19 à 23 gr.); het wil hier namelijk nog weleens flink stormen en regenen…

– regelmatig staan er langs de weg borden die waarschuwen voor roadtrains: enorm lange vrachtwagens die flink doordenderen

– toch wel vreemd om te beseffen dat Jolien en Rico hier ook overal hebben gereden en gekampeerd (en zonder hun verhalen waren wij hier nu niet..)

Jullie zijn weer even bijgepraat. We merken dat het internet nogal eens hapert, dus een volgend verhaal kan even op zich laten wachten.

Veel groetjes van Jan en Carla

Foto’s

14 Reacties

  1. Dick:
    18 juli 2019
    Wat een fantastische belevenissen weer Carla & Jan! Gek om te denken dat jullie midden in de ‘ winter’ zitten. Wij maken volgende week weer kans op een hittegolfje. Ik kreeg bij het lezen van dit verslag opeens een beeld van het museum over Australië (Oude Gracht Utrecht, nu verdwenen helaas) dat wij jaren geleden bezochten. Fijne tijd en groeten maar weer!
  2. Kees van Oers:
    18 juli 2019
    Hallo Jan en Carla,

    Weer een mooi verhaal en foto’s, die het verhaal ondersteunen. Zo kunnen we allemaal jullie reis een beetje mee beleven. 👍🏻
  3. Hanneke:
    18 juli 2019
    Wat een mooie stukjes natuur! Veel afwisselender dan ik op basis van jullie eerdere beschrijving van deze kust had verwacht. Die Pinnacles Desert ....... fantastisch!
    Wij zitten nu een weekje in Honfleur, heel leuk (toeristisch!) stadje. Met vandaag pas voor het eerst een beetje regen, verder lekker weer met zo’n 22 graden en wisselend bewolkt. Nog één dag hier en dan via Bayeux en Cherbourg naar Saint-Malo. En: lekker lange dagen, het is pas ver na 22.00 uur donker! ( Volg onze - korte - verhaaltjes en foto’s: https://www.polarsteps.com/HannekevanRiel .)
    Groetjes en nog veel plezier.
  4. Ad:
    18 juli 2019
    Hoi Jan en Carla,
    Leuk verhaal weer met mooie foto’s. Amuseer je. Groetjes ,
    Ad
    🚐 🏝🏝🏝🏝🏝🏝
  5. Jolien:
    18 juli 2019
    Hoi pap en mam!
    Heel leuk om jullie verhaal te lezen en grappig om te zien dat jullie op precies dezelfde plekken staan als waar wij drie jaar geleden waren. Veel plezier verder en hopelijk hebben de pelikanen in Kalbarri nog steeds zin om gevoerd te worden!
    Groetjes, Jolien
  6. A.N. van Ingen:
    18 juli 2019
    Hoi Carla & Jan, wat een belevenis weer en wat een prachtige foto's, vooral die zand sculpturen vind ik bijzonder. Geniet ze en groetjes, André
  7. Roosje de Vries:
    18 juli 2019
    Hallo Jan en Carla. Wat heerlijk om dit te lezen. Wat ik mij afvraag wat is het bestaan van Perth. Je schreef dat het een zeer geïsoleerde stad is maar wel met 1,9? miljoen inwoners. Hoe hebben zij daar een florerende stad van kunnen maken? Wat een weidsheid en die kleuren. Prachtig. Fantastisch mooie kleinkinderen hebben jullie. Hartelijke groet vanuit een lekker warm Houten.
  8. Cora, Peter en Renée:
    19 juli 2019
    Jullie toeren weer lekker rond, fijn dat het zo goed gaat. Moos zien wij hier ook blij rond scharrelen, op zoek naar aandacht. Hij vlijt zich heerlijk in het zonnetje, dromend van zijn baasje. Heb het goed met elkaar!!
  9. Hilde:
    20 juli 2019
    Hey Jan en Carla,
    Wat leuk om jullie verslagen weer te lezen. Voegt weer het een en ander toe aan onze algemene ontwikkeling. En fantastische hoor die natuurfoto's. Je kan toch zelf niet bedenken dat dit allemaal bestaat!! Genieten hoor ... ook op afstand.
    Overigens denk ik dat jullie de kleinkinderen missen maar dat zij jullie ok zullen missen. Het zijn echt schatjes!!
    Op naar het volgende verslag.
    Veel plezier samen!
  10. Hans en Thérèse:
    20 juli 2019
    Hoi Jan en Carla,
    Net met plezier twee verslagen gelezen en twee series foto's bekeken. In Regensburg kwamen we er niet toe.
    Als je aan het lezen bent, is het net of we erbij zijn en met jullie op vakantie zijn. Dat komt door je schrijfstijl, Carla. Je kunt het allemaal zo goed op "papier" zetten. En natuurlijk ook door alle foto's.
    En leuk om de foto's van Anna en Sophie te zien. Wat een schatjes!
    Heel goede reis verder!
  11. Anneke van Oers:
    21 juli 2019
    Hoi Allebei. Mooie verhalen en leuk dat jullie zo genieten. Wens jullie nog vele mooie dagen en vooral goede reis, veel groetjes An
  12. Frits en Annie:
    22 juli 2019
    Hoi Jan & Carla, weer heel bizondere verhalen van jullie! Ga er maar mee door, zodat wij ook kunnen meegenieten. Sorry voor de wat late reactie, wij zijn ook nog een weekje naar Frankrijk geweest! Tot jullie volgende verhaal, groetjes F& A
  13. Bregje:
    25 juli 2019
    Ha J en C,
    Leuk jullie verslagen te lezen. Beeldend beschreven. Ik kan me alles heel goed voorstellen, mede door de foto’s. Hoewel....gelukkig niet van dode kangoeroes....
  14. José en Frits:
    28 juli 2019
    hoi,
    jullie zitten er weer lekker in en wat een prachtige foto's altijd! ondertussen komen wij toe aan ons voor te bereiden op onze Zuid Afrika reis na een heerlijk weekje met Nina, Koen en Jet.